Warto być przyzwoitym
Ten człowiek to historia Polski XX wieku w pigułce. Przeżył wrzesień 1939, Oświęcim, Powstanie Warszawskie, prześladowanie przez komunistów, stan wojenny, a wreszcie wolną Polskę, której był ambasadorem i dwukrotnie Ministrem Spraw Zagranicznych.pwd.Kuba Sieczko
Po tym wszystkim pisze: „Rachunek mojego życia dowodzi, że warto być przyzwoitym człowiekiem”.
Władysław Bartoszewski uderza mnie prostotą. Uwaga – nie prostactwem, a prostotą. Książka jest właśnie taka jak jej tytuł – bez zbędnej patetyczności, bez przeintelektualizowania. Dla Bartoszewskiego to takie naturalne, że trzeba być szlachetnym, odważnym, otwartym, wyrozumiałym.
Książka składa się z dwóch części – pierwsza to wspomnienia autora od dzieciństwa do lat 80. ubiegłego wieku, a druga to zbiór wystąpień, artykułów, wywiadów związanych z osobą Bartoszewskiego. Życie profesora daje mu upoważnienie, żeby pouczać naród z pozycji wszechwiedzącego autorytetu. A jednak tak nie robi – po prostu opisuje swoją drogę przez życie. Takich bohaterów nam, młodym Polakom, dziś potrzeba. Czytaliśmy i słyszeliśmy o wielu, którzy pięknie umierali, a on potrafi pięknie żyć.
I jeszcze mój ulubiony cytat z tej książki. W grudniu 1981 roku Bartoszewski został internowany z powodu wprowadzenia stanu wojennego. W wigilijny wieczór tak zwrócił się do politycznych współwięźniów: „Po raz dziewiąty w życiu spędzam Boże Narodzenie w więzieniu. Może to nietaktowne, że wam to dziś mówię. Ale chcę wam dodać otuchy: można to przeżyć i pozostać sobą. (…) Nie jest pewne, kiedy nas wszystkich zwolnią. Ale ważniejsza od zwolnienia jest zewnętrzna i wewnętrzna postawa, z którą opuścimy to miejsce”.
Bardzo gorąco polecam.
Władysław Bartoszewski
„Warto być przyzwoitym”
Wydawnictwo „W drodze”
Poznań 2005
pwd. Jakub Sieczko – szef Inspektoratu Ratowniczo-Medycznego Chorągwi Stołecznej ZHP, członek Zespołu Promocji i Informacji HSR, instruktor HSR. Wywodzi się z 33 KHDŻ „Pasat” (Hufiec Kielce-miasto). Student IV roku medycyny na Akademii Medycznej w Warszawie.
