Na początku roku harcerskiego jak mantrę powtarzamy dwa magiczne słowa: „akcja naborowa”… Niby nic w tym trudnego, a jednak ilu z nas kończy swoją akcję zwykłym pójściem do szkoły? Bierzemy ulotki,  gitarę, paru harcerzy z innych drużyn (albo własnej) i klepiemy znudzonej młodzieży formułki, że jak wstąpią do harcerstwa to będzie fajnie. Tylko kto wam w to uwierzy? Po takiej akcji macie szansę na zrekrutowanie paru kujonów, którzy zapisują się wszędzie, żeby mieć kilka punktów do zachowania więcej, a nie harcerzy. Tymczasem dobry pomysł na akcję naborową, jest prawie równoważny z dobrą drużyną. Cała trudność polega na tym, że jak to mówi mój przyjaciel, wieloletni instruktor, dzisiejsze harcerstwo jest towarem, konkurującym na rynku „zajęć dodatkowych” z kółkami, warsztatami, sportami i setkami ofert. Sztuką, której musimy się nauczyć, jest pokazanie, że z tej setki ofert, to właśnie my jesteśmy najfajniejsi. I tak „zwykła” akcja naborowa staje się poważną kampanią reklamową, którą trzeba przemyśleć i zaplanować „od A do Z”.

Najlepszą reklamą ostatnich lat, przebojem i szczytem nowatorstwa została okrzykniętna reklana „Heyah”. Pamiętacie? Wszędzie czerwone łapy, dziwne hasła i nikt nie wie o co tak naprawdę chodzi. Zagadka, rowiązana dopiero po paru tygodniach, kiedy już prawie cała Polska zastanawiała się co znaczy ta ręka. Jednak moim zdaniem to wcale nie „Heyah”, a mój drużynowy zastosował zagadkę w kampanii reklamowej jako pierwszy w tym kraju. Na długo przed pojawieniem się wszechobecnej łapy, przed moją szkołą pojawił się namiot. Standardowa „dyszka”, teraz to dla mnie nic wielkiego, ale wtedy to było co namniej zjawisko. I to zjawisko stojące tuż przed wejściem do mojej szkoły! Na zjawisku tym wisiała kartka o treści: „Chcesz wiedzieć o co chodzi? Przyjdź tutaj na długiej przerwie”. I koniec. Tylko tyle. Oczywiście na długiej przerwie było tylu zainteresowanych, że akcję trzeba było przedłużyć do ostatniej lekcji, na każdą przerwę. Każdy mógł wejść do namiotu, porozmawiać i zostać poinformowanym o pierwszej zbiórce… na której zjawiły się 72 osoby! Robi wrażenie, nie? W efekcie drużyna liczyła sobie trochę ponad 30, w porywach do 40 osób, ale myślę że to i tak bardzo, bardzo dużo. Wszystko dzięki sprawnej akcji naborowej – reklamowej.