Jest ryzyko, jest zabawa

Archiwum / 01.07.2007

Miesiąc podróży, prawie trzy tysiące kilometrów w nogach, pęknięta rowerowa przyczepka i udział w nielegalnych zawodach Street Racingu z tuningowanymi Kamazami. Publikujemy pierwszą relację z podróży Pawła Dunaja – Duna Snow Leopard Bike Expedition 2007

Nie, nie, nie… To nie ta bajka. 25 maja Paweł „Robinson” Dunaj wyruszył na Duna Snow Leopard Bike Expedition 2007, czyli na samotną wyprawę rowerową by zdobyć tytuł Śnieżnej Pantery o czym opowiadał nam w poprzednim numerze „Na Tropie”. Tak naprawdę 25-tego wsiadł w pociąg z Białegostoku do Warszawy. Swoją drogą, piękny prezent sprawił mamie na Dzień Matki ;). W stolicy przetrzymała go długa impreza pożegnalna (wszędzie znajomi chcieli go zatrzymać u siebie jak najdłużej :)). Zostawianie wszystkiego na ostatnią chwilę to Pawła specjalność, więc dopiero w Warszawie przepakował sakwy tak, by rower nie stawiał mu w drodze żadnych oporów. Wyprawa na dobre zaczęła się dopiero 27-ego, gdy Paweł dotarł pociągiem do Chełma, bo jak mówi po Polsce będzie rowerem jeździć na emeryturze.

DZIEŃ I

27 maja 2007, godz. 18.00, granica polsko-ukraińska, dystans dzienny 80 km.

Nie ma tak łatwo! „Jak zwykle nie chcieli przepuścić, ponieważ celnicy twierdzili, że na rowerze nie można. Wtedy przechodzę do tłumaczenia, że w zeszłym roku nie było problemu (oczywiście, też były), a rower to normalny pojazd – wg. kodeksu drogowego, obowiązują go te same przepisy: "Nawet jak się jedzie po pijanemu, to konsekwencje są takie same" – zabierają prawo jazdy i "zawiasy" – po tym już nie było wątpliwości – "dawaj dalej" :). „Gdy już się wydawało, że po sprawie, Paweł nadepnął na odcisk (dosłownie!) celniczce, która go w odwecie przewróciła z rowerem i nie chciała przepuścić przez granicę! Jednak w końcu po tłumaczeniach, że to niechcący, znalazł się po ukraińskiej stronie. Przejechał swoje pierwsze 80 km i odbył pierwsze spanie…”w krzakach”:)

DZIEŃ II, DZIEŃ III, IV, V, VI, VII….

Drugi dzień – żyć, nie umierać! Noga podawała elegancko. Mimo temperatury (o godz. 8.30 było 31 stopni,

a między godz.12.00 a 15.00 – 38 stopni, masakra!) pobił swój rekord: 214 km.  Jednak skutki odczuł już następnego dnia. Pawłowi najciężej było przejechać pierwsze 700-900km, więc kawał drogi. „Psycha siada”, czasami nie daje się złapać „rytmu”, często wiatr w oczy zamiast w plecy, ale przecież jedzie po marzenia!

Z drugiej strony Paweł nie ma co narzekać, w ciągu miesiąca zatrzymało go (!) mnóstwo życzliwych ludzi z zapytaniem „SZTO TO BUDZIET ?”( chodzi im o „TRZECIE KOŁO”, czyli przyczepkę Extrawheela, bo „nigdy jak żyją, czegoś takiego nie widzieli”). Z powodu tego „trzeciego koła” udało mu się przejechać z rowerem w ciągu miesiąca na stopa 380 km! Na Ukrainie ludzie nic nie wiedzieli, a na budynkach wisiały szyldy „Internet”, choć nigdy go tam nie było! Kilka razy udało mu się uzyskać dostęp do Internetu i zdać relacje na swojej stronie internetowej.

Jednego dnia dostał 30 jaj i 4 cebule, które wymienił na chleb u babuszki sprzedającej kwiaty. Następnego dnia z samego rana po szybkim sprzątnięciu pod karimatę bałaganu jaki zostawił przypadkowy „towarzysz", który postanowił spać koło niego pod kościołem, musiał kościelnemu tłumaczyć, że jest PUCIESETWIENIK – ALPINISTA – AMATOR z POLSZY (PODROŻNIK-ALPINISTA-AMATOR z POLSKI). Ten zaś nakrzyczał na niego po polsku, dlaczego nie poprosił, żeby przenocować u księży zamiast pod kościołem :).

Jak na „rozbitka” przystało Robinsonowi musiało się przytrafić coś złego. Pękła rama (aluminowa) przy haku przyczepki. Na przyczepce jechało 28 kg sprzętu alpinistycznego. Paweł zatrzymuje cysternę, której kierowca zaczyna krzyczeć przez 4 pasy do stacji benzynowej, żeby mu pomóc. Życzliwy kierowca, dzwoni po znajomych, szukając spawacza aluminium. Spawacz słysząc, że rowerzysta zmierza do Chin nie chce nawet zapłaty! Po kilku godzinach jest już po wszystkim, a na usta cisną się słowa: DZIECKO SZCZĘŚCIA.

Noclegi znajduje u polskich księży: w Charkowie, Saratowie, Uralsku, ale także u rodowitych mieszkańców. Śpi pod kościołem, w tunelach betonowych, w lesie albo krzakach – tam, gdzie znajdzie się miejsce :). Przez maniaka motocykli Enduro zostaje zaproszony w BORISOGLEBSKu na nielegalny Street Racing odbywający się raz w roku. ”Dojeżdzamy na miejsce, a tam ze 100 samochodów z 1000 ludzi. Najlepsze są jednak samochody :) – Łady, WOŁGI, ŁAZY, KAMAZY – sprzed 15-20 lat  PO TUNINGU, do granic absurdu  oczywiście były też BMW, MEROLE i AUDICE, ale w mniejszości…”

Jest ryzyko, jest zabawa… trudno się nie zgodzić ;) Dlaczego ryzyko? Paweł miał biznesową wizę do Kazachstanu i szanse, że przekroczy granicę były 50%/50%. Udało się! 15 czerwca wjeżdża rowerem do kraju Borata. Następuje „dzień lenia”, ale dalej pamięta o swoich jasno postawionych celach: góry w Pamirze, Tien-Shenie i Karakorum Highway, które na niego spokojnie czekają, gdyż sezon alpinistyczny zaczyna się 25 czerwca.

Ostatnie wieści od szalonego obieżyświata:
Nach Ałma Ata gehen…, czyli Paweł Dunaj jedzie pociągiem do Ałma Aty. Ma rozwaloną lewą nogę, jest cała spuchnięta. Pociąg jechał 3 dni. Czekamy na dalsze wieści, oby to nie było nic poważnego!

Oby medaliki, które dostał przed wyjazdem od znajomych nie urwały mu szyi, te 17-20 litrów wody,  które dziennie pije tak szybko nie uciekały z potem, a potrawy,  które będzie dalej próbował były z każdym kilometrem jeszcze smaczniejsze!

Dotychczasowy czas wyprawy: 25.05-do dziś;) całkowity przebyty dystans: 2535 km+ jazda pociągiem przez prawie cały Kazachstan.

Szczegółowe relacje z pod
róży:
http://www.leopard.w.duna.pl/index.php

Sylwia Kowalczuk – fotoedytorka "Na Tropie", drużyna 118 Białostockiej Drużyny Starszoharcerskiej "Sfora", członkini 11 KI. Reprezentantka Polskiego Kontyngentu na wyspie Brownsea podczas Jamboree 2007. Zapalona turystka.

Paweł  Dunaj – instruktor ZHP, kwatermistrz 8 SZDHiZ Hufiec Białystok. Dla gór i roweru jest w stanie poświęcić wszystko. Student informatyki na Politechnice Białostockiej. Ministrant, ratownik WOPR, płetwonurek CMAS, akwarysta, filatelista, fotograf – amator.