Czterdzieści cztery osoby z mojej listy znajomych to harcerze. Kropla w morzu – samo grono „harcerstwo” liczy już ponad 2,5 tysiąca ludzi.

Pokaż mi swój profil na gronie, a powiem ci kim jesteś – chciałoby się rzec. Harcerscy gronowicze nie odstają zbytnio od reszty społeczności. Tak jak i inni łączą się w grona, szukając ludzi, którzy ukończyli tę samą, co oni szkołę, urodzili się tego samego dnia, słuchają takiej samej muzyki. Może tylko jest wśród nich stosunkowo więcej wielbicieli górskich wędrówek, poezji śpiewanej i (a to niespodzianka) militaryzmu. Częściej niż inni też żeglują i fotografują.

Przydaje się grono harcerzom. Zakładają grona drużyn, obozów i kursów, a na forach tychże wymieniają się wspomnieniami, dyskutują, planują Na gronie „harcerstwo” znaleźć można odpowiedź na każdy niemal frapujący problem – od porad praktycznych (pomysł na zbiórkę, miejsce obozowe, sposób na niegrzeczny zastęp) po głębsze dyskusje (zasadność kar fizycznych, wizerunek harcerstwa w mediach).

Rzecz w tym, że niektórzy chyba zapominają, że wystawiają na publiczny osąd nie tylko siebie. No bo jak to jest, drogi wędrowniku, dyskutujesz o tym, że zarzucają nam hipokryzję i niekonsekwencję, a publicznie wymieniasz doświadczenia w gronach „techniki upijania się”, „wódka”, czy „grono melanżujących non stop”. Druhno drużynowa, czy naprawdę grono, przez które kontaktujesz się ze swoimi harcerzami, to najodpowiedniejsze miejsce do umieszczania swoich roznegliżowanych zdjęć w niedwuznacznych pozach? Wyobrażam sobie, jaki ubaw mają Twoi podopieczni, kiedy je oglądają, nie mówiąc już o ich rodzicach.

Niesmaczne zdjęcia, wulgaryzmy, „niechlubne” zainteresowania – z pewnością nie dominują w profilach gronowych harcerzy, ale nietrudno na nie trafić. A przecież niewiele potrzeba, żeby ktoś wyciągnął je na światło dzienne – choćby dziennikarz, szukający tematu, albo rodzic, ciekawy znajomych swojego dziecka.
Wbrew pozorom pamiętam o tym, że gronowicze przeważnie prezentują się z przymrużeniem oka. Że na podstawie listy zainteresowań, gdzie obok siebie są „harcerstwo, narty wodne i melanże” nie dowiem się, kto tak naprawdę kryje się pod nazwą ekranową. Sugeruję jedynie, że w dobie dyskusji o odpowiedzialności każdego z nas za wizerunek harcerstwa, może warto zastanowić się, jaką laurkę sami mu wystawiamy