Pamiętam, kiedy po raz pierwszy napisałam do Na Tropie – było to trochę ponad 10 lat temu, kawał czasu. Dziś po dekadzie mogę wrócić w innej roli i napisać – Na Tropie wraca.

Myślę, że praca w redakcji była jednym z elementów, który ukształtował mnie jako instruktorkę, którą jestem dziś.

Kiedyś

Pierwszy tekst opublikowałam na początku realizacji próby przewodnikowskiej. Potem, kiedy na początku 2016 roku zostałam szefową działu Instruktorski Trop moja próba zmierzała ku końcowi. Mogłam uczyć się warsztatu od innych osób w redakcji i poznać świadomych i doświadczonych instruktorów – członków komisji stopni instruktorskich, zespołów kadry kształcącej, metodyków różnego szczebla. Od końca 2019 roku wspierałam redakcję jako autorka, ważne było dla mnie, żeby podzielić się wiedzą i dobrymi praktykami środowiska, wesprzeć merytorycznie.

I dziś

Wracam z dużym wyzwaniem i misją – przez najbliższy rok pokieruję pracą Na Tropie. Nie było to coś, co planowałam, do czego się przygotowywałam albo sobie wyobrażałam myśląc: co będę robić w ZHP za jakiś czas? Pomysł powstał z potrzeby chwili. Na co dzień jestem członkinią komendy hufca w moim rodzinnym miasteczku – Morągu – znam i czuję wyzwania stojące przed hufcami w mniejszych miejscowościach. Działam też w kształceniu i w programie na poziomie chorągwi. W każdym z tych miejsc mam przyjemność współpracować ze świadomymi i inspirującymi instruktorami.

Przyszłość

Czasem mam wyrzuty do siebie o to, że jestem za mało przebojowa, że ktoś inny to już dawno wiedziałby, co zrobić albo postawił granicę. Jeden z przyjaciół powiedział mi kiedyś „Ty spajasz ludzi, to dar”. Mój pomysł na najbliższy rok zakłada wytrwałą i systematyczną pracę oraz budowę stabilnego zespołu. Dziękuję wszystkim instruktorkom i instruktorom, których spotkałam na swojej drodze, będę z tego czerpać. Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku – jeśli czujesz, że Na Tropie może być też Twoim miejscem, odezwij się – będzie warto. Trzymajcie kciuki – na pewno się przydadzą!

Przeczytaj też: