W którą stronę z PHS-em?

Archiwum / 08.10.2008

Pamiętam, że na PZHSie w Małeczu program był oparty na PHSie. Pamiętam, że wtedy otwarcie na świat kojarzyło mi się ze skautami, którzy tam byli, z grupą wyznawców Hari Kriszna, którzy częstowali dziwnym jedzeniem i wciąż śpiewali. Pamiętam, że już samo sformułowanie „zaangażowanie na rzecz wspólnoty lokalnej” wydawało mi się strasznie nudne, a rozwój intelektualny w tym kontekście kojarzył mi się tylko ze spotkaniami z ciekawymi ludźmi.

To był mój pierwszy kontakt z Programem Harcerstwa Starszego. Chwilę później zostałam drużynową drużyny harcerskiej, więc nie wykorzystywałam go zbyt często. Ale bardzo podobało mi się, że można do niego zajrzeć i znaleźć pomysły na konkretne działania. Dziś niektóre z nich są już nieaktualne, minęło przecież parę ładnych lat, ale wciąż można tam znaleźć coś, co się przyda.

Oczywiście jest tak, że już na pierwszej stronie można przeczytać, że cały PHS będzie się składał z kierunków, banku pomysłów, konspektów konkretnych zajęć i przedsięwzięć, a także potem z kolejnych części – gry programowej, pakietu metodycznego itp. a niestety tak się nie stało. A szkoda, bo gotowe konspekty zajęć i gotowe gry byłyby bardziej inspirujące Jednak zgodnie z powiedzeniem „jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma” można korzystać z tego, co jest.

Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl, pomóż, czyli działaj

Myślę, że aktualność PHS polega na tym, że jest on niczym innym, jak rozwinięciem dewizy wędrowniczej, mimo że o dewizie nie ma w nim mowy.

Zgodnie z dewizą wędrowniczą, wędrownicy to młodzi ludzie wychodzący w świat, szukający nowych wrażeń, nowych wyzwań, poznający nowych ludzi, nowe miejsca. W PHS znajdziemy inspirację do działania w tym zakresie, wystarczy zajrzeć do części o otwarciu na świat.

Wędrownicy szukają pól służby w środowisku swojego działania, a to oznacza nic innego jak rozwinięcie zaangażowania w społeczność lokalną, w której żyją. W PHS jest taki właśnie kierunek a w nim pomysły na to, jak zaangażować drużynę wędrowniczą działania lokalne.

Wędrownicy to ludzie, którzy świadomie dbają o środowisko naturalne, stosują się do zasad zrównoważonego rozwoju, orientują się jakie zagrożenia dla środowiska przynoszą działania człowieka. W PHS mamy kierunek ekologia. Dziś nie wystarczy „miłować przyrodę” dziś trzeba się przyczyniać do tego, byśmy za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat całkiem jej nie zdewastowali.

Wędrownicy to ludzie już dorośli, którzy zaczynają pracować, wyjeżdżają do innych miast na studia, wyprowadzają się od rodziców, sami się utrzymują. To wszystko powoduje, że ten kierunek PHS, który mówi o samodzielności ekonomicznej młodzieży jest wciąż aktualny.

O rozwoju intelektualnym, napisano wiele i wiele jeszcze można napisać. Ale tego obszaru rozwoju nie da się pominąć pracując z wędrownikami. To dlatego w PHS jest on także obecny.

Na brak pomysłów do pracy zaradzi bank pomysłów. Wystarczy zajrzeć i nawet jeśli nie korzystamy wprost z tego, co jest tam napisane to może te propozycje natchną nas do własnych pomysłów.

Podczas Wędrowniczej Watry odbyła się konferencja o aktualności PHS, uczestnicy konferencji po długich dyskusjach zdecydowali, że PHS po uaktualnieniu i pod nową nazwą „wędrownicze kierunki rozwoju” to materiał, który wspomoże drużyny wędrownicze w codziennych działaniach. I dobrze, moim zdaniem warto wykorzystywać to, co już mamy w organizacji. A jeśli jeszcze przeanalizować, czy jest taka potrzeba i zadbać o aktualność, to już mamy całkiem wzorowe działanie. Gratuluję pomysłu.

Dopiski:

PHS – program harcerstwa starszego

PZHS – Polowa Zbiórka Harcerzy Starszych – zloty organizowane pod koniec lata dla harcerzy starszych – dzisiejszych wędrowników (po zmianie formuły mamy Wędrowniczą Watrę).