Dwie roty, jedno Przyrzeczenie
Niecały rok temu 42. Zjazd ZHP uchwalił drugą wersję Przyrzeczenia Harcerskiego. Do tej pory brakowało jednak oficjalnych materiałów, które pomagały w pracy z tematem. Na te potrzeby odpowiada nowa publikacja ZHP, która skierowana jest głównie do drużynowych.
Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie, zgodnie z zasadami ruchu skautowego tworzonego przez WOSM i WAGGGS, powinny wyznaczać wszechstronny rozwój młodego człowieka. Ważnym jego elementem jest rozwój duchowy. Dla części członków ZHP pojęcie to łączy się z wychowaniem religijnym, odpowiednim dla konkretnego wyznania, a dla innych nie. Jest wielu harcerzy, którzy swojego systemu wartości nie wiążą z religią. Stąd druga wersja roty Przyrzeczenia Harcerskiego. Obecnie składając Przyrzeczenie Harcerskie, mamy wybór pomiędzy tekstem obowiązującym do tej pory, a tym przyjętym przez delegatów podczas ostatniego Zjazdu ZHP. Daje to możliwość wyboru wersji, która lepiej określa sens deklaracji własnego rozwoju osobistego i duchowego, a także wzmacnia wizerunek ZHP, jako organizacji otwartej na osoby o różnych światopoglądach.
Jak pracować z dwiema rotami?
Drużynowi mogli dopasować swoje działania do indywidualnych potrzeb harcerzy
Po przyjęciu drugiej roty Przyrzeczenia pojawiły się wątpliwości, jak pracować z dwiema rotami. Jest to kwestia, która szczególnie dotyczy drużynowych – to oni działają bezpośrednio z harcerzami i przygotowują ich do złożenia Przyrzeczenia. Naprzeciw ich potrzebom i pytaniom wychodzi poradnik Dwa warianty roty, jedno Przyrzeczenie, wspólne wartości przygotowany przez Główną Kwaterę ZHP, a dostępny na stronie cbp.zhp.pl. Podzielony został na dwie części. W pierwszej, teoretycznej, znajdują się artykuły na temat pracy z Przyrzeczeniem w świetle dwóch wersji roty. Publikacja tłumaczy sformułowania zawarte w obu wersjach przysięgi, ale nie opisuje planu stałej pracy z nimi w trakcie roku, by drużynowi mogli dopasować swoje działania do indywidualnych potrzeb harcerzy. Jak piszą autorzy: Pragniemy jednak zostawić kilka wskazówek, do czego zobowiązuje nas Przyrzeczenie Harcerskie w kontekście rozwoju duchowego, czy służby Bogu.
Czytelnicy znajdą tam także odpowiedzi na ewentualne pytania i wątpliwości samych drużynowych oraz ich podopiecznych dotyczące na przykład sposobów rozmowy o wychowaniu duchowym z rodzicami. Zaletą materiału jest to, że ma wielu autorów, co zapewnia różnorodne spojrzenia na podejmowany temat. Na jego drugą część składają się z kolei konkretne przykłady pracy z Przyrzeczeniem i wartościami harcerskimi w jednostce. Mają one formę gotowych konspektów z podziałem na grupy metodyczne, którymi można zainspirować się w pracy z jednostką.
Nie tylko dla drużynowych
Poradnik zachęca do stawiania pytań oraz rozmów na ważne tematy
Poradnik został przygotowany głównie dla instruktorów będących kadrą drużyn, co nie zmienia faktu, że jest on dobrą lekturą dla każdego zainteresowanego tematem. Szczególnie dla wędrowników, którzy jako osoby wkraczające w dorosłość, często zastanawiają się nad motywami własnego postępowania oraz szukają tego, co jest dla nich ważne. W tym poradnik może być pomocny – nie daje gotowych odpowiedzi, ale zachęca do stawiania pytań oraz rozmów na ważne tematy, podając przykłady tematów do poruszenia. Moduł wędrowniczy w poradniku to nie tyle gotowe konspekty, ile bardziej pomysły, których zastosowanie będzie zależało od potrzeb uczestników lub konkretnej jednostki i jej charakteru.
Podjęcie tematu pracy z Przyrzeczeniem oraz jego dwiema wersjami w kontekście pracy z osobami w wieku wędrowniczym jest o tyle ważne, że mają już oni zupełnie inne podejście do własnego systemu wartości oraz jego świadomość, niż osoby realizujące Próbę Harcerza zaraz po opuszczeniu gromady zuchowej. Warto nie zatrzymywać się w pracy z Przyrzeczeniem wraz z jego złożeniem, ale nadal działać z nim, jako podstawą naszych harcerskich wartości, które możemy na przestrzeni lat rozwijać i pogłębiać.
Najważniejsze na koniec
Tym, na co poradnik zwraca w dużym stopniu uwagę, jest to, że obie wersje roty są w stosunku do siebie równoważne, a ich wybór to kwestia indywidualna, która dla każdego znaczy coś innego. Jednocześnie inspiruje do rozmów na ważne tematy, byśmy uczyli umiejętnie się nie zgadzać. Jak możemy przeczytać w podsumowaniu części wędrowniczej: Kluczowe jest pamiętać, że bogactwo tkwi w różnorodności. Możecie się wzajemnie ubogacić swoją odmiennością, inną perspektywą.
Przeczytaj też:
Katarzyna Nowak - harcersko przyboczna wędrownicza i fanka metodyki zuchowej, prywatnie od niedawna studentka filologii francuskiej. Pomiędzy jednym a drugim z reguły słucha podcastów, czyta książki albo jeździ na rolkach.
