Naramiennika nie oddamy!
Jeszcze w zeszłym roku przez wędrownicze środowisko przetoczyły się głośne okrzyki zdumienia, niedowierzania i nierzadko gniewu na wieść, że reforma instrumentów metodycznych zlikwiduje naramienniki wędrownicze. Czy faktycznie tak będzie?
Żeby nie trzymać was w napięciu, już na wstępie uspokajamy – reforma instrumentów metodycznych nie likwiduje naramiennika wędrowniczego. Owszem, w toku prac nad reformą pojawiła się propozycja, aby naramiennik był tylko oznaczeniem przynależności do grupy wędrowniczej, ale po kilkunastu konsultacjach grupowych, kilkudziesięciu rozmowach indywidualnych i niezliczonej ilości głosów ze środowisk (czy to w formie odpowiedzi w ankietach, komentarzy czy maili wysyłanych na skrzynkę zespołu ds. reformy instrumentów metodycznych) przemyśleliśmy temat w zespole i zaproponowaliśmy rozwiązanie, o którym poniżej.
Każdy, kto pozytywnie zamknął próbę wędrowniczą ma prawo nosić naramiennik wędrowniczy
Naramiennik wędrowniczy pozostaje w kanonie instrumentów metodycznych jako oznaczenie przebytej próby wędrowniczej. To znaczy, że każdy, kto pozytywnie zamknął próbę wędrowniczą ma prawo nosić naramiennik wędrowniczy na swoim lewym ramieniu. Czym jednak jest próba wędrownicza?
Wyróżnienie wędrowników
Próba wędrownicza w proponowanym przez nas systemie jest realizowana wyłącznie w środowiskach działających metodyką wędrowniczą. Jej celem jest wprowadzenie kandydata do tego środowiska, umożliwienie poznania jego zwyczajów oraz specyfiki metodyki wędrowniczej.
W praktyce oznacza to, że jeśli chcesz zdobyć naramiennik, możesz to zrobić tylko i wyłącznie w środowisku działającym metodyką wędrowniczą (drużynie, patrolu wędrowniczym, pionie wędrowniczym w drużynie wielopoziomowej, itd.). Naramiennik staje się swego rodzaju wyróżnikiem wędrowników, informacją dla reszty świata, że ten człowiek działa w fajnym środowisku wędrowniczym i jest częścią ruchu wędrowniczego, a nie dlatego, że naramiennik był potrzebny do HO, a ten do przewodnika.
Próba wędrownicza nie będzie powiązana ze zdobywaniem stopni
Czy muszę mieć naramiennik, żeby otworzyć próbę na HO? Otóż, nie! W tym systemie próba wędrownicza nie jest w żaden sposób powiązana ze zdobywaniem stopni, można ją realizować równolegle z próbą na stopień.
To znaczy, że jeśli masz 17 lat i jesteś przybocznym w gromadzie zuchowej, nikt nie każe ci zdobywać naramiennika i szukać na siłę środowiska wędrowniczego, żeby móc otworzyć HO. Oczywiście zawsze zachęcamy do znalezienia swojego środowiska rówieśniczego, ale niestety czas nie jest z gumy, choć bardzo byśmy chcieli.
To znaczy również, że jeśli w wieku 19 lat stwierdzisz, że jednak chcesz działać w drużynie wędrowniczej i do takiej dołączysz – możesz odbyć próbę wędrowniczą. Oczywiście po jej pozytywnym zakończeniu możesz z dumą nosić naramiennik wędrowniczy na mundurze. Nawet jeśli do drużyny wędrowniczej dołączysz z otwartą już próbą na HR.
Jasne zasady próby wędrowniczej
Kolejną nowością jaką zaproponował zespół jest konkretne określenie wymagań próby wędrowniczej. Dla niewtajemniczonych – dotychczas każde środowisko samo określało wymagania takiej próby, więc poziom był bardzo zróżnicowany w zależności od zakątka Polski.
Wymagania próby wędrowniczej:
- Działam w środowisku wędrowniczym (aktywnie uczestniczę w jego życiu, znam jego tradycje, patrona, konstytucję).
- Znam i rozumiem symbolikę Wędrowniczej Watry oraz dewizę wędrowniczą,
- Znam i rozumiem Kodeks Wędrowniczy i na jego podstawie zrealizowałam/em jedno wybrane wyzwanie.
Zadania próby wędrownik układa indywidualnie z opiekunem próby.
Poziom trudności zadań na próbie powinien być dostosowany do umiejętności kandydata
Indywidualnie ułożona próba powinna spełniać powyższe wymagania. W ramach działania w środowisku wędrowniczym kandydat może poprowadzić część zbiórki, zorganizować wyjście na wędrówkę bądź po prostu brać czynny udział w życiu drużyny. Poziom trudności tych zadań powinien być dostosowany do umiejętności kandydata i jego harcerskiego obycia. Dla przykładu: wędrownikowi, który jednocześnie jest drużynowym drużyny harcerskiej, raczej z łatwością powinno przyjść zorganizowanie wyjazdu drużyny na biwak, w przeciwieństwie do wędrownika, który dopiero dołączył do ZHP i nie wie nawet jak wygląda procedura zatwierdzania dokumentów wyjazdowych.
Zalecany czas realizacji próby wędrowniczej się nie zmienił, to wciąż od 3 do 6 miesięcy (również, gdy jest to próba łączona z próbą harcerza). Wskazane jest, aby wędrownik rozpoczął jej realizację po 1-2 miesiącach od dołączenia do drużyny.
Rola opiekuna próby wędrowniczej
Istotną rolę odgrywa w całym procesie opiekun próby. Odpowiada on za wprowadzenie kandydata w środowisko wędrownicze, zapoznanie go z tradycjami oraz konstytucją, ale również za wsparcie w wymyślaniu wyzwania w oparciu o Kodeks Wędrowniczy. Do jego zadań w trakcie próby dochodzi motywowanie kandydata do angażowania się w życie drużyny, a na sam koniec również ewaluacja próby oraz zorganizowanie nadania naramiennika wędrowniczego. Nie musi być więc to wieloletni instruktor z czerwoną podkładką! Może to być kumpel, który wciągnął cię do drużyny, o ile sam już pozytywnie przeszedł swoją próbę wędrowniczą.
Propozycja jest częścią nowego systemu instrumentów metodycznych
Nadanie naramiennika powinno się odbywać w sposób obrzędowy, najlepiej w gronie wędrowników z drużyny. Kandydat powinien mieć możliwość odnowienia Przyrzeczenia Harcerskiego (bądź złożenia go, jeśli próba wędrownicza była łączona z próbą harcerza). Za organizację tego wydarzenia odpowiada opiekun próby. Powinno się ono odbyć do 3 miesięcy od zamknięcia próby.
Powyższa propozycja jest częścią nowego systemu instrumentów metodycznych, który obecnie jest testowany w drużynach pilotażowych. Szczegółowe materiały dostępne są na stronie ZHP o projekcie systemu instrumentów metodycznych.
Przeczytaj też:
Karolina Kornas - podharcmistrzyni od lat związana ze środowiskiem wędrowniczym, magister matematyki, zawodowo grzebie w bazach danych. Serce dzieli między góry a morze. W wolnych chwilach czyta książki i zadaje trudne pytania.
