Pamiętaj o innych
To już ostatni tekst w ramach cyklu o etyce środowiskowej, który miałam przyjemność tworzyć. Nikogo więc nie zaskoczę, że będzie on poświęcony ostatniej z zasad Leave No Trace, która jest też dobrym pretekstem do podsumowania całego projektu. Przypadek? Nie sądzę.
Nic nie denerwuje mnie bardziej niż tak zwane wodolejstwo, niestety nierzadko również w moim wykonaniu (ale przynajmniej staram się nad tym pracować). Oszczędzę wam zatem wzniosłych słów o braterstwie czy o szacunku do przyrody. Oczywiście to są ważne sprawy. Miałam jednak sześć tekstów na to, by pod przykrywką popularyzacji etyki środowiskowej przemycać różne kwestie, w tym także te o wartościach czy celach. Nie planuję więc się powtarzać, a jedynie zaproszę was do zapoznania się z przewodnikiem po przeprowadzonej na łamach Na Tropie propagandy włączonego myślenia.
Zasada 1: Dziękuję, posprzątam
Pierwszy tekst był wprowadzeniem do całego cyklu. Wtedy jeszcze myślałam, że będę pisać o przygotowaniach do obozu wędrowników mojego środowiska. Życie jednak pisze własne scenariusze, a inspiracja przychodzi czasem z zupełnie niespodziewanej strony. Artykuł nadaje pewien rytm myśleniu o etyce środowiskowej i uwzględnianiu jej w pracy drużyny.
Zasada 2: Nie chodźmy skrótem
W tym tekście jeszcze trochę trzymam się przygotowań mojej drużyny do obozu, ale myślami biegnę już powoli w stronę minionych wydarzeń i wspominam jedną małą harcerską głupotkę. Jak sobie teraz o tym myślę, to dobrze, że ludzie raczej z wiekiem mądrzeją. Czuję, że stało się to także w moim przypadku. Polecam uczyć się na cudzych błędach, więc może komuś akurat przyda się ten artykuł.
Zasada 3: Nie odpadaj
To jest tekst, z którego jestem najbardziej zadowolona. Ci, którzy mnie lepiej znają, wiedzą, jak bardzo ekscytują mnie moje studia, czyli inżynieria środowiska. Tak! Ekscytują to właściwe słowo. Do tej pory to zainteresowanie dotyczyło jednak głównie wody i ścieków, ale gdy zaczęłam zajęcia z gospodarki odpadami, znalazły one trochę miejsca w moim serduszku. Dzielę się tą odrobiną miłości, a w tytule jest gra słów, za co zbijam sobie mentalną piąteczkę!
Zasada 4: Goście w lesie
Gdy pisałam ten artykuł, w Polsce można było ponownie legalnie korzystać z przyrody, a w Danii w końcu zaczęła się ładna pogoda. Był to idealny czas na przemyślenie roli kontaktu z naturą – o tym właśnie jest ten tekst. Myślę, że warto co jakiś czas do niego wracać i o tym znaczeniu sobie przypominać.
Zasada 5: Nie ma dymu bez ognia
Gdybym miała stworzyć ranking ulubionych artykułów, które wyszły spod mojej klawiatury, ten miałby zaszczytne drugie miejsce. Mogłam w końcu zrobić jakiś pożytek z tego, że poznawałam duńską kulturę, a jednocześnie totalnie miało sens i przełożenie na harcerskie działania. Moje ego zaraz wyjdzie na dwór, bo dokonuję czynu nieskromnego i gorąco polecam lekturę mojego tekstu.
Zasada 6: Las „med respekt”
Musicie mi wybaczyć, ale jak człowiek przeprowadza się w środku pandemii z kraju w lockdownie, to naprawdę łatwiej mu się myśli i pisze o doświadczeniach, które tam zebrał. Tak było w przypadku tego przedostatniego tekstu. Żeby nie było – nie porównywałam bezpośrednio Duńczyków do dzikich zwierząt, a raczej do rdzennych mieszkańców, więc mam nadzieję, że zainteresowani społeczno-kulturowo-podróżniczymi sprawami znajdą w tym tekście coś dla siebie.
Koniec
To już koniec tego mojego comiesięcznego literackiego wyzwania. Ale tak naprawdę to dopiero środek wakacji i możliwe, że dla niektórych ledwie początek leśnych przygód. Dziękuję wam za te kilka miesięcy i mam nadzieję, że przybliżyłam sam koncept etyki środowiskowej i zasady Leave No Trace, oraz że – zgodnie z treścią tej ostatniej – będziecie pamiętać o innych. Na przykład wcześniejszych zasadach na obozie, biwaku czy wędrówce.
Siódma zasada Leave No Trace
Pamiętaj o innych:
- Respektuj innych turystów i dbaj o to, by ich pobyt był również przyjemny.
- Bądź uprzejmy – ustąp na szlaku.
- Gdy napotkasz grupę konną, ustąp schodząc w dół stoku.
- Odpoczywaj oraz obozuj z daleka od szlaku i innych turystów.
- Oddaj głos przyrodzie. Unikaj głośnych rozmów oraz hałasu.
Więcej o obozach wędrownych przeczytacie na stronie dotyczącej ich organizacji, a o etyce środowiskowej w zakładce o specjalności ekologicznej na stronie ZHP.
Przeczytaj też:
Agata Pruss - podharcmistrzyni, namiestniczka wędrownicza z Hufca Poznań – Nowe Miasto, członkini Referatu Wędrowniczego Chorągwi Wielkopolskiej oraz zastępczyni komendanta Wędrowniczej Watry 2020 „Odważ się!” ds. Programu. O etyce środowiskowej w kontekście organizacji obozów wędrownych pisze do Was z jednej z duńskich wysp, gdzie wyemigrowała na Erasmusa.
